رابطه طول انگشت و خصوصيات جسمي و رواني
نسبت طول انگشتان دست به هم با مجموعهاي از خصوصيات مثبت و منفي از باروري و آسيبپذيري نسبت به برخي بيماريها تا نمرات امتحاني و صفات شخصيتي ارتباط داده شده است.
طول انگشت ميتواند احتمال بروز پرخاشگري را در مردان (و نه زنان) نشان دهد.
بچههايي که انگشت انگشتري درازتري دارند در آزمونهاي رياضي نمرات بالاتري نسبت به آزمونهاي ادبي و شفاهي به دست ميآورند.
پسران داراي انگشت انگشتري درازتر از انگشت اشاره سريعتر ميدوند و البته قضيه به اين جا ختم نميشود.
پژوهشگران ميگويند قرارگيري در معرض تستوسترون در رحم زمينهساز اين افزايش سرعت دويدن در پسران و نسبت طول انگشتان دست به هم است.
دانشمندان 241 پسر در سنين 10 تا 17 را در يک مسابقه استعدادسنجي در قطر مورد بررسي قرار دادند. بر اساس مقالهاي که اين پژوهشگران در ديليتلگراف منتشر کردهاند، پسرهايي که انگشت انگشتري درازتري داشتند، در همه مراحل مسابقه 50 متر سرعت امتيازهاي بالاتري گرفتند.
جان مانينگ، پژوهشگر دانشگاه ساوثهمپتون که سرپرست اين پژوهش بوده است، در مورد نتايج آن گفت: "مزيتي که اين پسرها داشتند به سرعت پس از شروع مسابقات دو سرعت خود را نشان داد و در مراحل بعدي مسابقه نيز تداوم يافت."
پژوهشهاي قبلي نشان دادهاند:
طول انگشت ميتواند احتمال بروز پرخاشگري را در مردان (و نه زنان) نشان دهد.
بچههايي که انگشت انگشتري درازتري دارند در آزمونهاي رياضي نمرات بالاتري نسبت به آزمونهاي ادبي و شفاهي به دست ميآورند، در حاليکه بچههايي که انگشت اشاره بلندتري دارند، برعکس در آزمونهاي شفاهي يا خواندن و نوشتن نمرات بالاتري از آزمونهاي رياضي به دست ميآورند.
بر اساس يک بررسي که نتايج آن در سال گذشته در "جورنال آرتريت و روماتيسم" منتشر شد،افرادي که انگشت انگشتري طولانيتر از انگشت اشاره دارند، بيشتر در معرض آرتروز (استئوآرتريت) قرار ميگيرند.
اما قضيه به طول انگشتها ختم نميشود.
يک بررسي در سال 2004 که نتايج آن در "جورنال زيستشناسي آمريکا" منتشر شد نشان داد که هر چه برخي از بخشهاي جفتي بدن نامتقارنتر باشند – مثلا يک گوش يا يا پنجه پا از ديگري بزرگتر باشد- احتمال بيشتري دارد که آن شخص در هنگام تحريکشدن علائم پرخاشگري را از خود نشان دهد.
زينپ بندرليوگلو از دانشگاه ايالتي اوهايو در اين باره ميگويد: "عوامل استرسزا در حين بارداري – مانند عدم رعايت بهداشت يا سيگار- به عدم تقارن بخشهاي بدن منجر ميشوند. همين عوامل استرسزا بر رشد دستگاه عصبي مرکزي، که تکانههاي رواني و پرخاشگري را کنترل ميکند، تاثير ميگذارند. "
او ميافزايد: "گرچه عدم تقارن بخشهاي بدن علت پرخاشگري نيست، اما اين دو خصوصيت تحت تاثير عوامل مشابهي در حين بارداري هستند."
خلاصه اينکه برخي از صفات جسمي و رواني شما ممکن است،حتي پيش از آنکه به دنيا آمده باشيد، تعيين شده باشد.
يک پژوهش بر روي موشها که در نتايج آن در جورنال PLoS ONE در سپتامبر 2008 منتشر شد، بيانگر آن است که حتي انگيزه براي ورزش ممکن است به استرسي که به جنين در رحم مادر وارد ميشود – که نسبت طول انگشتان دست پس از تولد ميتواند شاخص اندازهگيري آن باشد- ارتباط داشته باشد.
پيتر هارد، استاد روانشناسي دانشگاه آلبرتا و يکي از پژوهشگران ارشد در اين بررسي گفت:"اين پژوهش پيوند --يا رابطهاي- را ميان مغز،رفتار و صفات شخصيتي و شکل دست نشان ميدهد. اين پژوهش مويد اين نظر است که جنبههاي شخصيت يک فرد - در مورد اين پژوهش ميل به فعاليت جسمي - در مراحل ابتدايي حيات تثبيت ميشوند